De essentie van Delta wordt perfect weerspiegeld door de Cradle-to-Cradle filosofie, zegt Coert Zachariasse, de CEO van Delta in dit interview. Het upcyclen van alle materialen in een gebouw, is het toonbeeld van duurzaamheid en is gebaseerd op ons principe Future Forward.
C2C werd opgericht door Michael Braungart een Duitse chemicus en William McDonough, een Amerikaanse architect. Zij zijn de uitvinders en makers van het Cradle-to-Cradle-ontwerp framework. Ze zijn in 1987 begonnen en hebben geleidelijk het Cradle-to-Cradle-ontwerpframework gemaakt tot wat het nu is.
De C2C aanpak is toepasbaar op producten uit verschillende sectoren waaronder, naast onroerend goed, de automobielsector, consumptiegoederen, elektronica en textiel. Het is een holistische aanpak gericht op social responsibility (fairness) met als doel een positieve impact te hebben op de planeet en mensheid in de brede zin van het woord.
Het is nuttig om onderscheid te maken tussen de vastgoedsector en de industriële sector. In de eerste wordt vooral gekeken naar producten tot op moleculair niveau. Dat helpt bij het ontwerpen van gezonde producten die nooit als afval eindigen, maar in plaats daarvan als voedingsstoffen circuleren in de technosfeer of de biosfeer, voor vastgoed gaat dit over het hergebruik van gebruikte materialen.
Vanaf de start in 2003 is Delta gefocust op C2C en is Delta een van de pioniers in de verdere ontwikkeling en uitrol van de Cradle-to-Cradle filosofie voor vastgoed in Nederland. Dit hield eigenlijk in dat we het wiel opnieuw moesten uitvinden.
De hele manier van denken moest veranderen en alle materialen moesten opnieuw ontworpen worden om flexibel en herbruikbaar te zijn. De bouwmaterialen moesten eenvoudig te demonteren en per type te scheiden zijn en ze moesten gelabeld kunnen worden voor hergebruik. Een hele transitie, maar met die aanpak worden de materialen volledig circulair. Dat maakt onze gebouwen tot duurzame en waardevolle ‘grondstofbanken’.
Dat lijkt veel werk en dat is het ook, maar het was meer dan de moeite waard want het heeft een enorm positieve impact op klimaat, maar ook op het imago van het bedrijf zelf en, het bespaart uiteindelijk ook op kosten.
Niet lang nadat ik het bedrijf had overgenomen van mijn vader, startte de herontwikkeling van de voormalige Fokker vliegtuigfabriek op Schiphol Oost. Daar ontmoette de Amerikaanse architect William (Bill) McDonough. Hij is co-auteur van het boek Cradle to Cradle: Remaking the Way We Make Things. Ik was toen helemaal niet zo bezig met duurzaamheid, maar dat verhaal sprak mij enorm aan.
De gedachte dat we een make-use-waste systeem toepassen in een wereld met eindige grondstoffen, leidt niet alleen tot enorme vervuiling, maar ook tot een economische crisis. Ik vond de gedachte dat duurzaamheid niet zozeer over besparen ging, maar vooral over een fundamentele re-think die nodig is om naar een circulair systeem te gaan (being less bad, is not being good).
Dat was waar ik besloot dat we deze filosofie in onze gebouwen moesten toepassen. Dat gaf ineens veel meer bezieling aan ons werk en vooral met een bijzonder goed doel. Los van het hergebruiken van materialen, wat logisch is, besparen we enorm op onze CO2-footprint. Dat komt omdat de CO2 die opgesloten zit in de materialen veel langer nuttig blijft en niet opnieuw moet worden geproduceerd.
Inmiddels zijn de kosten vrijwel hetzelfde, maar het is een interessante vraag, want die gaat eigenlijk over: waar kijk je naar de kosten? Zoals gezegd, C2C is een holistische aanpak en een aanpak gericht op kwaliteit met een veel ruimere blik dan puur kosten. Het is gericht op lange termijn waardecreatie en social responsibility (fairness) met een positieve impact op klimaat. Wat heb je daarvoor over?
Maar goed, aanvankelijk zaten we 10-15% hoger en dat zat met name in ‘faalkosten’ oftewel uitzoeken hoe het proces beter kan. Daarvoor hebben we zijn we een integratie van de supply chain met fabrikanten en leveranciers gecreëerd. Fabrikanten werden daardoor al heel vroeg in het proces betrokken en dachten en ontwierpen actief mee in ruil voor preferred partnership.
Die samenwerking en aanpak leverden uiteindelijk de verlaging van kosten op. Een bijkomend voordeel was overigens, dat er een nieuw kennis- en interessenetwerk ontstond, met ruimte voor samenwerking en innovatie. Dat heeft dat ervoor gezorgd dat onze inkoop veranderde van: “Dit is wat we willen, geef ons de laagste prijs” naar: “Dit is ons budget en ambitie, ontwerp mee en geef ons de hoogste kwaliteit” en dat is een mooie en noodzakelijke shift, veel leuker ook bovendien.
Ik zou vooral naar partnership en integratie van de supply chain kijken, dat is echt de sleutel tot innovatie om een fundamentele verandering van de bouw mogelijk maken. De innovatie zit vaak diep in de supply chain bij fabrikanten en leveranciers en niet zozeer bij de aannemers of architecten.
Bovendien zit iedereen nog te veel in een korte termijn verdienmodel, terwijl we toch echt gebouwen met langetermijnwaarde moeten gaan realiseren met het oog op de toekomst en bijbehorende uitdagingen.
Kijk dus voorbij je eigen model voor wie die langetermijnwaarde wordt gerealiseerd en ga de dialoog aan om meer opbrengsten te creëren, we kijken veel te vaak naar alleen de kosten maar duurzaamheid en C2C zijn een investering in kwaliteit en levert op lange(re) termijn winst op voor iedereen.
Deel dit artikel via
© Delta Development
